Alweer een prachtige dag om door Reiderwolde te fietsen en naar vogels te luisteren. Toch komen we niet veel mensen tegen. Een enkele jogger en een paar mensen met een hond (aan de lijn). Vlakbij de parkeerplaats schiet een wezeltje over het fietspad. De tocht begint al goed! Een mooi voorbeeld van de ontwikkeling van het gebied zijn ook een paar rietorchissen die we zien bloeien vlakbij de mooie bank achter de natuurbegraafplaats. Die planten zijn wel kieskeurig over hun groeiplaats, en dat ze hier in zo’n jong gebied staan is wel bijzonder.
Nog leuker wordt het als we het fietspontje naderen. Bij het pad dat tussen de begroeiing naar het pontje leidt vliegen twee jonge vogeltjes rond. En na wat zoekwerk met de kijker zien we ook een oudervogel: het is het vrouwtje van de blauwborst, en met voer in de snavel! Dat is dus een zeker broedgeval van dit prachtige vogeltje. In ons land broedt de witgesterde blauwborst, en dat in steeds grotere aantallen. Dat komt door de nieuwe natte natuurgebieden die er in ons land bij zijn gekomen de laatste 30 jaar. Sinds 1970 wordt het aantal broedende blauwborsten steeds groter; zodanig dat de soort uit de Rode Lijst is gehaald. Het gaat dus goed met de blauwborst. Let in mei eens op of je een zingend mannetje ziet; ze verstoppen zich niet echt. Vaak zitten ze te zingen bovenin een wilg aan de kant van het water. Wat een mooi gezicht is het!
Onze eerste blauwborst vergeten we nooit meer. De prachtig blauw gekleurde borst met een witte ster middenin (in Noord-Europa hebben ze een rode ster) en die mooi gekleurde staart maken het een schitterende vogel. In september vliegen ze naar Afrika en brengen daar de winter door. Vaak doen ze daar zang op van andere vogels en imiteren die zang dan als ze hier terugkeren. Je hoort dan die zang en vraagt je af wie in hemelsnaam daar zingt. Tot je hem ziet zitten, en dan ga je met een goed gevoel verder!
Adri en Hilly Akkerman-Kreuzen Veendam
